امروز من

رسیدم خونه یه ذره چشمامو روی هم بزارم به شدت سرمو کلیه هام درد میکنه سعی کردم یه چیزی بخورم میلم به غذا نیست یه لیوان چای برای خودم ریختم و امیدوارم اونقدر زود خوابم ببره که بمونه حسابی سرد بشه انگار راه گلومو قفل زدن بغض عجیبی داره خفم میکنه یاد روزهایی افتادم که من بودمو تو نازنینم و یک کوه از درد و بیماری
این تو بودی که کنارم مثل کوه وایسادی و همیشه بقیه روی کول من بودنو همیشه همه مشکلاتو من هندل کردم میدونی خیلی خیلی برام عزیزی اونقدر دوست دارمت که حاضرم بخاطرت هر کاری بکنم تا تو ارامش داشته باشی اسوده خاطر باشی ببخشم دیروز نباید باهات تماس برقرار میکردم ولی واقعا به وجودت نیازمند بودم به نفس های پر مهر دعات محتاج بودم
دیگه مریضی خودم یادم رفته