امروز من

روزهای سخت, بهانه گیر شده ام مدام غصه و اشک, بیشتر از قبل دلتنگ میشوم گویی تمام انچه داشته ام را از من گرفته اند دلم مدام بال بال میزند میخواهد از اینجا که هست بکند و برای همیشه برود مدام با خودم فکر میکنم فکر همه چیز به هر چه که در ذهنم دور بزند سعی میکنم ذهنم را مرتب کنم و به چیزهای لاینحل فکر نکنم ولی نمیشود دلم میخواهد این گره های کور باز شوند دلم میخواهد همه مهربان باشند برای هم ارزش قایل شوند دلم میخواهد هیچ مشکلی از هیچکی مشکل نباشد کلا انگار ارمان گرایانه دنبال گل و گلستونم
حس از دست رفتن از دست دادن ذره ای امانم نمیدهد من مدام داشته هایم را به رخشان میکشم دست از سرم بردارند ولی نداشته ام انقدر بزرگ و خواستنی است حریفش نمیشوم

ممنون یادم بودی