امروز من

پریشانو خوشحالو بهت زده که من واقعا لایقش بودم اخه
وای خدایا خیلی بزرگی قوربونت برم دردمو یادم رفته بود کمی که هوشم سرجاش اومد که کجام تازه فهمیدم من هستمو اینهمه درد و دوباره حالم گرفته شد که داشتم میرفتما نشد نزاشتن بازم زدم زیر گریه یکدفعه یادم افتاد گفتن راهی هست که باید ادامش بدم اما من راه خاصی رو پیش نگرفتم من فقط دارم سعی میکنم خوب زندگی کنم پاک زندگی کنم خدارو فراموش نکنم از حرام دوری کنم و از دروغو غیبت فرار کنم من دارم فقط سعی میکنم به خانوادم کنم درست زندگی کنن من انسان عادی هستم خیلی معمولی من راه خاصی ندارم که بشه گفت یک هدفه یک راهه خاصه نمیدونم چی بگم ایا واقعا خوابم درست بوده ایا واقعا اینقدر کارهای کوچک ما پاداش های بزرگی میگیرد