امروز من

میدونی دارم فکر میکنم چقدر ساده بودم تمام ابعاد شخصیتی خودمو برات روشن کردم و هنوزم ساده ام که با تمام سکوتهات هنوز هم کنارت هستم احساس حماقت عجیبی دارم اونقدر که نمیتونم اشکامو نگهدارم من الان پشت میزم نشستم و بخاطر سادگیهام دارم حرص میخورم تمام این مدت از من از منی که برات ایینه بودم بهمون صیقلی و پاکی خودتو مخفی کردی هنوزم باورم نمیشه اون ته تهای قلبم دوباره اتش زیر خاکستری رو روشن کردی مقنعه اداره من تابحال نم اشکای منو به خودش ندیده بود قطعا اونم تعجب کرده درست مثل من
امیدوارم برای حرفای امروز صبحم که برات نوشتم پاسخی داشته باشی فقط امیدوارم
حالم خوب نیست
چرا اینقدر خودتو ازم مخفی کردی مگه من چه اسیبی برات داشتم گناه من فقط دوست داشتنت بود