میشود تو بشوی یک غزل و سرمه شوی به چشم دل

سکوتش با دلم چنین نامهربانی‌ها کرده است چاره

و الا حضرت عشق کجا و نامهربانی های بیراه

افسوس حس نوشتن و شاعرانه هایم از چرخش روزگار دیرزمانیست به گرد عشق بی سرانجامی که قرار بود فقط امید لحظه هایم باشد مکدر شده است و الا عشق وجود مطلق خویش را دارد که می توان از ان سالیانی نوشت