عنوان این پست رو من مردم، کلی براش غش و ضعف رفتمو خندیدم :))
امروز اولین روز کاریم در سال جدید بود، مدام اعضای خانوادم که خیلیاشونم به تازگی متوجه بیماریم شدن خواهر و برادرام یکی یکی با خبر شدن که امروز رفتم سرکار، هعی زنگ زدن دعوام کردن که چرا استراحت نکردم چرا رفتم از خونه بیرون، این دلواپسیهاشون برام ارزشمنده اما واقعیت اینه که تو دفتر ما به دلیل کوتاهی و بی مسوولیتی یکی از کارشناسا، شش نفر دیگه از جمله من مبتلا شدیم و فقط سه نفر سالم موندن که طفلیها تو این مدت جور بقیه رو کشیدن دیگه وقتی بقیه هنوز حالشون مساعد نیست و دو نفرشون که مثل من خوب هستن شنبه و یکشنبه رو رفتن اداره فقط جهت خالی نبودن دفتر، منم خوب امروز باید میرفتم اصلا طفلی مدیر دو شب پیش با زبون بی زبونی گفت میری اداره، منم گفتم هستم در خدمتتون، خلاصه اینکه من اسکن ریه ام اوکی بود و احتمالا تست که دادم هم جوابش فردا بیاد منفی باشه دکتر اجازه خروج از منزل رو داد و گفت تمام افراد مثل من گر چه اسکن خوبه اما ممکنه تست مثبت باشه که تا دو هفته دیگه کاملا بهبود پیدا میکنن و تو این مدت ناقل مخفی بدون علامت هستن و می بایست جانب احتیاط رو رعایت کنن و ماسک و دستکش داشته باشن منم که اصلا الان یک ماهه حتی در منزل هم ماسک و دستکش دارم و خلاصه اینکه با تدابیر پزشکی و بهداشتی گفته شده رفتیم سرکار، هیچکس هم نبود فقط نشستم ساعت دو شد برگشتم منزل، دکتر دیروز گفت خیلی به ندرت دیده شده بیماری مجددا عود کنه ولی باید حواست به تعداد نفسها و درجه تب باشه
یه چیز جالب بگم اونقدر اون بخش از صورتم زیر ماسک مونده و نور نخورده که رنگ پوستم با بقیه صورتم یه درجه روشنتر و صافتر شده و لکهاش کمتر شده، این هم از مواهب کرونا و ماسک :))
البته عوارض این بیماری که کاهش حجم ریه هست اصلا صرفش به مبتلا شدن نیست میدونید که خانما :)))) تلاش نکنید بگیریدا، والا :))
همکارم میگه من اگه همچین موهبتی پیدا کنم از ابتلا نمی ترسم گفتم دختر هیچی مثل خواب راحت نیست پوست کیلو چنده، حالا من شوخی میکنم زیاد بهم سخت نگذره اما هزار راه عالی برای داشتن پوست خوب هست بیخیال، گفت بابا شوخی کردم، گفتم اونقدر این مریضی کوفتیه که حتی شوخیشم قشنگ نیست
در محوطه قدمی هم زدم و سرم هوا خورد و کلی یادت کردم و تو را مردم که اینقدر عشقی، میدانی که :)