عجب...

خوش به حال هوا

که با نم بارانی پاک می شود

عجب دلی داریم ما!!؟

صحنه هستی

چنان آرامشی در سایه سار برگهایت
می خرامد در دل و جانم
چنان می خواندم این رنگهای پرتپش بر صحنه هستی 
و با شور و شرار و شعله ای می تابد این هاشورهای زرد و نارنجی 
به روی پیچ و تاب جویبار پرشکوه جاری این باغ
که من تا دور دست خاطراتم می نگارم نقش های سبز و شیرین را
و می خوانم برایت با تمام حس و حالم، عشق من پاییز،
محبوب دوچشمان ترم پاییز
بستر پر جذبه و زرین میلادم
فصل محبوب دلم پاییز
مثل یک محبوب زیبا دوستت دارم
ای سراپا زرد و سبز و سرخ، اما پاک

ای که دستان درختانت در افلاک و ثمر بر خاک
عشق من پاییز