مثل همیشه

تا من یادت نکنم یادم نمیکنی

چیزی در تو عوض نشده هنوز هم نسبت به منو احساسم بی توجهی

بهت پیام تبریک دادم و جواب دادی، همین

میخواهم یک چیزی بگویم که مدتهاست درونم بغض شده، اگر من الان هر چه هستم و شاید تو بعدها بفهمی همه اش مقصرش تو هستی، تویی که در برابر احساسم به خودت، خودتو مسوول ندونستی و رهام کردی، آنهم به بهانه شرع و مقدسات، به بهانه حکم خدا مرا رها کردی تا بشوم آنچه خارج از حکم خداست

به نظرت راهت صواب بود کارت درست بود

فکر کردی دیگر تمام شد صورت مسئله پاک شد

نه عزیز من، دنیا درست است که محل گذر است اما حساب و کتاب هم دارد و من دارم حساب احساس نابجایم به تو را پس میدهم تو ببین کجا و کی حسابتو تسویه میکنن

امیدوارم فقط با خودت تسویه اش کنند نه آنچه با من کردی سر همسرت خراب شود

عیدت مبارک 

با آرزوی بهترینها برایت

مسخره است نه

درگیر تضادی عجیبم که برایت تمام خوبیها را بخواهم یا اینکه حساب و کتابت را...

دنیای غریبیست

دوست میداری

عشق میورزی

اما نمیدانند

نمیفهمند

نمیخواهند که بفهمند

این احساس مقدس است میتواند مقدس باشد مانند کورها و کرها طرف مقابلتان را در همهمه ی آدمهای اطراف رها نکنید

قدر بدانید

دنیا مگر چقدر ‌تاب تحمل دارد

مگر چقدر می شود ایستاد و نامردمی کرد و نامردمی دید

دل زمین و آسمان هم روزی می ترکد از بس در حق هم جفا میکنیم

برو پی زندگی ات

فقط درددلی بود که باید می نوشتم تا بغضش در میان نامردمان باز نشود

فقط همین